Algol 68

Algol 68
Paradigma	procedureel; vnl. imperatief, met wat ondersteuning voor parallel en functioneel programmeren; multi-paradigma
Verschenen	1968
Ontworpen door	Adriaan van Wijngaarden, Barry J. Mailloux, John E.L. Peck, Cornelis H.A. Koster en anderen
Huidige versie	laatste revisie in 1975 [1]
Typesysteem	statisch, sterk
Beïnvloed door	Algol 60, Algol Y
Invloed op	C, C++, Bourne-shell, Bash, Ada, Python en anderen
Website	Algol 68 Genie [2]
Portaal    Informatica

Algol 68 is een procedurele programmeertaal, ontworpen in 1968 als beoogd opvolger van Algol 60, door een werkgroep onder leiding van Aad van Wijngaarden. Het doel was om met een algemeen bruikbare programmeertaal te komen die tegelijk veelzijdig en netjes opgezet en gespecificeerd moest zijn. De taal is omvangrijk, met allerlei innovatieve voorzieningen, maar tegelijk erg orthogonaal. De zeer gedetailleerde specificatie is sinds de herziening in 1975 niet veranderd. De syntaxis van de taal, inclusief het niet-contextvrije aspect, is helemaal gespecificeerd in de speciaal voor dit doel ontwikkelde Van Wijngaarden-grammatica.

De ingewikkeldheid en ambities van taal en specificatie zorgden al tijdens de ontwikkeling voor weerstand, ook binnen de werkgroep: Niklaus Wirth stapte er uit en kwam met het eenvoudigere Pascal. Ook de meeste Algol 68-compilers ondersteunen niet alle taalvoorzieningen, maar ze ondersteunen wel een taal die rijker en ingewikkelder is dan Pascal.

Het gebruik van Algol 68 is dan vooral tot het onderwijs beperkt gebleven, waar Pascal populairder was; dit terwijl ook Pascal lange tijd een puur academisch product is gebleven in vergelijking met talen als Fortran, PL/1 en C.

Het belang van Algol 68 ligt daarom vooral in de innovatieve taalconstructies en beschrijvingstechnieken, waarvan veel bij latere talen is overgenomen.